Δείτε το πρώτο μέρος αυτού του άρθρου εδώ:
Μερικές μεγάλες αλήθειες που έμαθα τόσα χρόνια για το fitness
Χρήστος Στρογγύλης
Φίλος και συνοδοιπόρος σας
Δείτε το πρώτο μέρος αυτού του άρθρου εδώ:
Θα σταχυολογήσω μερικές από αυτές τις αλήθειες με την ελπίδα ότι ίσως σας φανούν χρήσιμες.
1. Πάνω απ' όλα η ασφάλεια
Εμείς οι ερασιτέχνες δεν κάνουμε πρωταθλητισμό, δεν ζούμε από το fitness.
Δεν είμαστε συνεπώς υποχρεωμένοι να βαδίζουμε επί ξυρού ακμής, να παίρνουμε αχρείαστα ρίσκα.
Αυτά τα ρίσκα είναι ίσως αναγκαία για τους επαγγελματίες και τους ασχολούμενους με πρωταθλητισμό, σε καμία όμως περίπτωση για μας.
Φανταστείτε έναν ελαιοχρωματιστή, έναν τεχνικό τέλος πάντων να έχει διαλύσει τα γόνατά του από κάθε είδους ταρζανιές με βάρη κλπ. και να δυσκολεύεται να δουλέψει κανονικά.
Και να έχει και τρία παιδιά να μεγαλώσει.
Αξίζει για κάτι αυτή η δοκιμασία, αυτό το βάσανο;
Θα συμφωνείτε φαντάζομαι πως όχι.
Με τίποτα!
Ή έναν εργαζόμενο γραφείου να έχει σμπαραλιάσει την οσφυϊκή του μοίρα και να είναι υποχρεωμένος να κάθεται για 8-12 ώρες σε μια καρέκλα.
Kαι όμως είναι συνηθέστατα τα φαινόμενα αυτά, προερχόμενα κυρίως από:
- κακή έως άθλια τεχνική
- αμετροέπεια
- φουσκωμένο Εγώ
- επισφαλείς ασκήσεις τσίρκου / κινήσεις υψηλού ρίσκου κλπ.
Σκεφθείτε πόσους γνωρίζετε στο περιβάλλον σας που κουβαλάνε από πολύ μικρές έως και πολύ μεγάλες αναπηρίες από λάθη, υπερβολές και παραλείψεις στην άσκηση....
2. Πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο και ευρύτερο από τη σωματική υγεία
Το fitness είναι κάτι πολύ σπουδαιότερο από:
- ένα λειτουργικότερο κορμί
- μια σέξι εμφάνιση στις παραλίες και στα μπαράκια
- δύναμη, αντοχή , υπερτροφία κλπ.
- likes και followers στα social media.
Το fitness είναι κυρίως:
- ελάχιστες έως και μηδενικές μέρες στο κρεβάτι από αρρώστιες
- ένα δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα, ένα άπαρτο κάστρο για κάθε είδος ιών και μικροβίων
- περισσότερη ενέργεια και ενάργεια, άρα μεγαλύτερη παραγωγικότητα σε δουλειά, σπουδές κλπ.
- υγιέστερες κοινότητες και γενικά κοινωνία
- βελτίωση του είδους από γενιά σε γενιά.
Έχω αγγίξει ξανά το θέμα, απλά μου δίνεται δυστυχώς και πάλι η αφορμή.
Για τι πράγμα μιλάω;
Mιλάω για την ανευθυνότητα που δείχνουν οι άνθρωποι ως προς το θέμα της υγείας τους.
Όχι ως προς το θέμα της υγείας των άλλων, π.χ. των παιδιών τους και των οικείων τους γενικά.
Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα που απαιτεί μια διαφορετική ανάρτηση.
Εδώ μιλάω για συμπεριφορές έναντι του εαυτού τους.
Μιλάω για πράγματα όπως - όλα τα παραδείγματα είναι από πραγματικές καταστάσεις:
- να τη γλιτώνεις προσωρινά από το κάπνισμα, να στο απαγορεύουν δια ροπάλου και συ να βγαίνεις από το νοσοκομείο και να το ξαναρχίζεις.
Κι ας έχεις πάρει όρκο ενώπιον Θεού και ανθρώπων...
- να τρως για χρόνια ότι μαλακία βρεις μπροστά σου, να κάνεις επεμβάσεις για να ανοίξεις τις βουλωμένες σου αρτηρίες και μετά ν' αρχίζεις τα ίδια σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα.
Και αν κάποιος είναι μόνος και έρημος, ας πούμε ότι είναι δικαίωμά του.
Το μόνο θέμα είναι ότι τον πληρώνουμε οι υπόλοιποι σε χρυσάφι για ακριβά και επαναλαμβανόμενα νοσήλια, φάρμακα, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κλπ.
Αλλά εντάξει, άνθρωποι είμαστε. Στο πρόγραμμα κι αυτά.
Τι να πεις όμως ρε φίλε όταν ο άνθρωπος έχει τρία παιδιά, σχεδόν μωρά;
Πώς να δικαιολογήσεις μια τέτοιου μεγέθους αδιαφορία και ανευθυνότητα;
Πόσες τέτοιες περιπτώσεις γνωρίζετε;
Ν' αφήνει δηλαδή ο άλλος πίσω του δύο και τρία παιδιά απροστάτευτα και μια σύζυγο - ισχύει και για τα δύο φύλα - τρελαμένη και χαμένη μέσα στις υποχρεώσεις;
Από 100% προβλέψιμες καταστάσεις...
Πώς μπορεί κανείς να δυσκολεύει τόσο ανέγνοιαστα και απερίσκεπτα τη ζωή τόσων ανθρώπων, αγαπημένων υποτίθεται;
Είναι μήπως αυτό που όλοι νομίζουν, ότι δηλαδή μόνο για τους άλλους χτυπάει η καμπάνα;
Ότι αυτοί θα είναι για πάντα στο απυρόβλητο, ανεξάρτητα με το μέγεθος της ανευθυνότητάς τους;
Ειλικρινά δεν μπόρεσα ποτέ να δικαιολογήσω ή να αποδεχθώ τέτοιες καταστάσεις και συμπεριφορές.
Και βέβαια ούτε πρόκειται.
Διαφέρει από άτομο σε άτομο και θα πρέπει να πειραματισθείτε.
Ξεκινήστε - αν είστε αρχάριοι - από ένα σχήμα 12 : 12.
Είναι κάτι που μπορούν οι περισσότεροι.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που το κάνουν έτσι κι αλλιώς.
Για παράδειγμα τρώει κανείς το δείπνο του στις 10 μ.μ. και μετά θα πρέπει να φάει πρωινό - ή όπως αλλιώς θελετε να το αποκαλέσετε - όχι νωρίτερα από τις 10 π.μ.
Eίναι εύκολο γιατί συμπεριλαμβάνει και τις ώρες του ύπνου.
Έτσι αν δεν ανήκετε στο τμήμα αυτό που πληθυσμού που κάνει νυχτερινές καταδρομές στο ψυγείο, το θέμα είναι απλούστατο.
Σιγά σιγά μειώνετε το παράθυρο φαγητού ακολουθώντας σχήματα όπως π.χ. 14 : 10 μέχρι να φθάσετε στο πιο συνηθισμένο σπλιτ που είναι το 16 : 8.
Aυτό ακολουθούν οι περισσότεροι αν και και για τις γυναίκες συνιστώ να μην περνάνε το 14 : 10.
Στην ουσία παρακάμπτει κανείς το πρωινό και πηγαίνει απ' ευθείας στο μεσημεριανό.
Το έκανα για χρόνια και ειναι μια χαρά.
Για διατήρηση βάρους μιλώντας - υπάρχουν δεκάδες άλλες πλεονεκτήματα για τα οποία έχω γράψει εκτενώς - το σχήμα αυτό βοηθάει πολύ.
Δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση πανάκεια και όντως υπάρχουν πολλοί που ενώ την ακολουθούν ευλαβικά, εν τούτοις παίρνουν κιλά αντί να χάσουν.
Γιατί;
Διότι απλά πλακώνονται στο φαγητό και τρώνε ανεξέλεγκτα.
Το ότι έχει προηγηθεί 16ωρη νηστεία δεν σε νομιμοποιεί να τρως μετά σαν πεινασμένος λύκος μέσα σε κοπάδι.
Αν μπορέσετε να πάτε σε πρωτόκολλο 18 : 6 θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα.
Το λέω με σιγουριά γιατί το το εφαρμόζω από τον περασμένο Μάρτιο που άρχισαν οι καραντίνες.
Κάποιοι εφαρμόζουν τη Warrior diet που είναι στην ουσία ένα πρωτόκολλο διαλλειματικής νηστείας 20 : 4 το οποίο και έχω δοκιμάσει αλλά δεν με βόλεψε στην κατανομή των θερμίδων μου.
Το βασικό για μένα είναι ότι επιλεγεί να ταιριάζει στον καθένα.
Είναι η δουλειά, τα ωράρια, ο τρόπος ζωής, πιθανές καταστάσεις υγείας, ορμονικές ιδιαιτερότητες κλπ.
Ψαχθείτε και βρείτε το βέλτιστο για σας.
https://www.facebook.com/totalfitness.christos
http://totalfitness-christos.blogspot.com/