Όταν χάνουμε κιλά συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής πράγματα στο σώμα μας:
1. Χρειαζόμαστε πλέον λιγότερες θερμίδες για να συντηρήσουμε το βάρος μας.
2. Καίμε λιγότερες θερμίδες τόσο κατά την ηθελημένη άσκηση όσο και κατά τις υπόλοιπες σωματικές δραστηριότητες.
Άρα θα πρέπει να μάθουμε να τρώμε κάπως λιγότερο ή να κινούμαστε κάπως περισσότερο ή να κάνουμε κάποιον συνδυασμό.
Δεν το λες και εύκολο...
Αυτά όμως είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος και έχει σχέση με τη δαπάνη ενέργειας.
Η άλλη έχει να κάνει σχέση με την πρόσληψη της τροφής.
Στις περιπτώσεις αυτές λοιπόν έχουμε την τάση να τρώμε περισσότερο γιατί έτσι προστάζουν οι ορμόνες μας.
Οι ορμόνη της πείνας αυξάνεται - γκρελίνη - και η κύρια ορμόνη κορεσμού μειώνεται - λεπτίνη.
Αυτό το κάνει ο οργανισμός για να βελτιώσει τις πιθανότητες επιβίωσής του.
Κι αυτό γιατί δεν ήταν πάντα τα πράγματα όπως είναι τώρα.
Οι πρόγονοί μας δεν είχαν εξασφαλισμένη τροφή και μπορεί να έμεναν νηστικοί ή υποσιτισμένοι για μέρες.
Tώρα έχουμε το αντίθετο πρόβλημα στα αναπτυγμένα κράτη.
Τώρα πεθαίνουμε από το πολύ φαγητό.
Ίσως σε 1.000.000 χρόνια από τώρα οι ορμόνες μας να επαναπρογραμματιστούν αλλά μέχρι τότε ισχύουν αυτά που αναφέρουμε εδώ.
Και σαν να μην έφθαναν αυτά, ώ συνέλληνες, περιορίζεται επιπλέον η κίνηση ή πιο επιστημονικά η θερμογένεση από τη σωματική δραστηριότητα τη μη οφειλόμενη σε άσκηση.
Λογικό!
Γιατί όταν είσαι ψόφιος στην πείνα, τι επίπεδα ενέργειας να έχεις και πόση όρεξη να περιφέρεσαι κάνοντας διάφορα;
Κοιτάξτε:
Yπάρχει πτώση του βασικού μεταβολισμού αλλά σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην υπερβολή των εκφράσεων τύπου " καταστράφηκε / μπλοκάρισε / κόλλησε ο μεταβολισμός μου".
Συνήθως πιο σημαντικά είναι τα προβλήματα της αύξησης της όρεξης και της μείωσης της κίνησης.
Το ζουμί στο τελευταίο μέρος αυτού του άρθρου που συνιστώ να μην το χάσετε.
Θα δούμε πως μπορούμε να μειώσουμε τις μεταβολικές προσαρμογείς κατά τις φάσεις αδυνατίσματος έτσι ώστε να πιάνουμε πιο εύκολα τους στόχους μας και κυρίως χωρίς πισωγυρίσματα.
Έως τότε:
No comments:
Post a Comment