Ρίξτε μια ματιά στα προηγούμενα μέρη αυτού του άρθρου εδώ:
Όταν μειώνουμε πολύ τις θερμίδες,δηλαδή όταν πάμε με επιθετικά θερμιδικά ελλείμματα - πάνω από 30% - το σώμα μας αντιδρά και αρχίζει να καίει λιγότερες θερμίδες.
Κάνει οικονομία - και καλά κάνει - γιατί εκλαμβάνει τη μεγάλη μείωση των θερμίδων σαν μια υπαρκτή και συγκεκριμένη απειλή για την ύπαρξή του.
Βλέπετε το σώμα μας δεν μπορεί να καταλάβει τους στόχους μας.
Είναι προγραμματισμένο γενετικά έτσι εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια όταν ο λιμός ήταν καθημερινή απειλή και η επαρκής ποσοτικά διατροφή σε μόνιμη βάση ήταν σαν να κέρδιζες τον πρώτο λαχνό.
Πότε να προσαρμοστεί το σώμα στη νέα πραγματικότητα που είναι ακριβώς η αντίθετη;
Ότι πλέον σκάμε στο φαγητό και κουβαλάμε σχεδόν όλοι μας περιττά κιλά;
Ε, όταν ξυπνήσουμε κι αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι για το σώμα μας ας μην έχουμε την απαίτηση να συνεργαστεί.
Μπορεί σε 10000 χρόνια από τώρα τα σώμα μας ν' αλλάξει.
Αλλά μέχρι τότε οφείλουμε ν' αλλάξουμε εμείς.
Κι ας μιλήσουμε τώρα λίγο και για τα σύνδρομα υπέρχρησης.
Όταν γυμναζόμαστε με ένωση σε συχνή βάση - κάτι που κάνουμε πολλοί λάτρεις της άσκησης - τότε κατά καιρούς ή σε χρόνια βάση παρατηρούμε στο σώμα μας φαινόμενα όπως πονάκια σε μυς και αρθρώσεις,έντονο πιάσιμο και σφιγμένους μυς.
Πώς αντιδρούμε οι περισσότεροι;
Απλά αγνοώντας τα σήματα που εκπέμπει το σώμα μας και συνεχίζοντας κανονικά τα πρωτόκολλά μας.
Είναι κι αυτά τα ηλίθια " no pain no gain" ή " go hard or go home "....
Κάτι λίγο αυτό, κάτι τα παράλληλα θερμιδικά ελλείμματα και οδηγούμαστε σε μια κατάσταση όπου:
- βιώνουμε μυική απώλεια
- δεν μπορούμε να βγάλουμε όπως θέλουμε τις προπονήσεις μας
- δεν μπορούμε να αποκατασταθούμε σωστά.
Αρχίζουν τα σύνδρομα υπέρχρησης οπως τενοντίτιδες,περιοστίτιδες,κατάγματα κόπωσης και τα συναφή και χαιρέτα μας τον πλάτανο.
Αξίωμα: Πρέπει να μάθουμε να ακούμε το σώμα μας!!
Περισσότερα όμως στο 4ο μέρος
Να είστε υγιείς,αισιόδοξοι και πάντα με ένα χαμόγελο!
