Όχι ακριβώς φίλε!
Γιατί εσύ είσαι 25 χρονών...
Γιατί είσαι υγιέστατος...
Γιατί εσύ δεν έχεις παιδιά, έχεις μόνο τον εαυτό σου να κοιτάξεις...
Γιατί εσύ δεν δουλεύεις ή η δουλειά σου είναι πολύ πιο ξεκούραστη από τη δική μου....
Γιατί εσύ είσαι όσα πάνε και όσα έρθουν και έχεις κάθε δικαίωμα γι αυτό....
Γιατί μέχρι στιγμής δεν έχεις νιώσει τι θα πει κατάθλιψη και μακάρι να μην το νιώσεις ποτέ...
Και γιατί εγώ από την άλλη:
- έχω τα διπλάσια σου χρόνια
- έχω 2-3 παιδιά να φροντίσω, πράγμα που απαιτεί πολύ χρόνο και χρήμα
- έχω νεογέννητο παιδί στο σπίτι
- έχω υπερήλικες γονείς να κοιτάξω
- έχω επείγοντα οικονομικά θέματα να ρυθμίσω
- έχω θέματα υγείας, κινητικότητας κλπ.
Αυτά βέβαια δεν θα με σταματήσουν άλλα και δεν παύουν να είναι σοβαρά προσκόμματα.
Δεν είναι δικαιολογίες αλλά μια ωμή πραγματικότητα.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και αν είμαστε περίπου ίδιοι, δεν περνάμε όλοι ταυτόχρονα την ίδια φάση.
Για κάποιους δεν είναι τώρα η κατάλληλη συγκυρία να αρχίσουν ένα κοπιαστικό ταξίδι στον κόσμο του fitness.
Ή θα μπορούσε να είναι αν είχαν την κατάλληλη βοήθεια, στήριξη, έμπνευση και αρωγή.
Σε κάθε περίπτωση το τσιτάτο του τίτλου ειναι πολύ μέτριο και ανακριβές.
Καλή Ανάσταση, Χρήστο! Με υγεία!
ReplyDelete