Η πανδημία που επιλέγουμε να αγνοούμε

Ασχοληθήκαμε και φέτος με τις πανδημίες για μια ολόκληρη ζωή, μερικοί ίσως και για δύο.

Όχι όμως με την μεγάλη, την αληθινή πανδημία που σε αντίθεση με τη Covid-19 δεν δείχνει καμία απολύτως διάθεση να υποχωρήσει.

Μιλάω για την παχυσαρκία βέβαια, τη μεγάλη εν δυνάμει απειλή για την υγεία μας.

Μια υγεία που την απεμπολούμε για λίγη στιγμιαία απόλαυση.

Αυτήν την πανδημία επιλέγουμε να την αγνοούμε ιδιώτες, γιατροί και κράτος.

Σαν να μην υπάρχει, σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Kαι αυτό που με τρομάζει είναι δεν νοιαζόμαστε για μια τέτοια απώλεια, τόσο αναίσθητοι έχουμε γίνει.

Να χάνουμε το υπέρτατο και να το περνάμε στο ντούκου.


Και η πολιτική ορθότητα δεν μας επιτρέπει να την ψέξουμε όσο της πρέπει, αντίθετα προσπαθεί να μας επιβάλει να την αποδεχθούμε σαν να είναι κάτι όπως το   κισμέτ.

Μα όσο κι αν προσπαθήσουμε να την αποδεχθούμε, η παχυσαρκία είναι εδώ για να μας σκοτώσει με την πρώτη ευκαιρία.

Δεν δείχνει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για να γίνει φίλη μας.

Καρδιακά νοσήματα, κάποιοι καρκίνοι, διαβήτης, υψηλή χοληστερόλη, υπνική άπνοια ,εκφυλιστικές καταστάσεις στις αρθρώσεις και άλλες χρόνιες καταστάσεις έρχονται παρέα  μαζί της.

Και τίποτα το θετικό για να εξισορροπήσει αυτή τη νέμεση.

Άρα ας μην ανακατεύουμε το συναίσθημα με τις πραγματικές συνέπειες, είναι όπως το λάδι με το νερό ένα πράγμα.

Παρόλα αυτά, το βλέπετε, δεν χρειάζεται να το πω εγώ ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί της και σε κανένα επίπεδο.

Απλά αποδοχή και υποταγή.

Μερικοί προσβάλλονται ακόμη κι όταν αγγίζουμε τέτοια θέματα με όλη την καλή πρόθεση να τα αναδείξουμε και να γίνει κάτι γι' αυτά.

Εγώ προσβάλλομαι από το γεγονός ότι πολλά από τα παιδιά μας είναι παχύσαρκα πριν πάνε καν στο δημοτικό και πολύ πριν να έχουν την ευκαιρία να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους.

Αυτό με τι δόση πολιτικής ορθότητας μπορείς να το αντιμετωπίσεις;

Γαμώ λοιπόν την πολιτική ορθότητα!

Είδαμε τι έγινε και με τη Covid-19 σε σχέση με την παχυσαρκία.

Και το σίγουρο είναι πως την ηλικία μας δεν μπορούμε να την ελέγξουμε, το βάρος μας όμως μπορούμε να το ελέγξουμε μια χαρά - στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων για να προλάβω και την πολιτική ορθότητα...

Και όταν το ελέγχουμε δεν κάνουμε καλό μόνο στον εαυτό μας αλλά και στο κοινωνικό σύνολο που πληρώνει αδρά για  ένα αποτελεσματικό σύστημα υγείας κυρίως για περιπτώσεις έκτακτες και όχι ελέγξιμες και προβλέψιμες.

Υπάρχουν δεκάδες προσωπικές εμπειρίες να στηρίξουν όλα αυτά, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.

 Όλοι έχετε περίπου τις ίδιες, στον ίδιο κόσμο ζούμε.

Προσοχή δεν λέω ότι όλοι πρέπει να μοιάζουμε με μοντέλα, να σπριντάρουμε και να ανεβαίνουμε 5 ορόφους σε ένα λεπτό χωρίς καν να λαχανιάσουμε.

Ποτέ δεν θα υποστήριζα κάτι τέτοιο.

Αλλά καλό είναι να μπορούμε να ανεβαίνουμε δύο ορόφους χωρίς να μας βγαίνει η γλώσσα μια πιθαμή, να μην αλλάζουμε γκαρνταρόμπα κάθε δυο χρόνια και να μη βρισκόμαστε στα ιατρεία κάθε μήνα ή και συχνότερα.

Ούτε λέω ότι είναι ντροπή να είναι κανείς παχύσαρκος.

Κρίμα είναι, ένα μεγάλο κρίμα για μια ζωή που υποβαθμίζεται έτσι μάταια.

Και βέβαια δεν είναι κάτι μου με αφήνει αδιάφορο.

 Αντίθετα νοιάζομαι, γι' αυτό και μπαίνω στον κόπο να γράψω κάτι γι' αυτό.

Έχουμε επιλογή, πάντα θα έχουμε!

Να είστε υγιείς, αισιόδοξοι και πάντα με ένα χαμόγελο!

Χρήστος Στρογγύλης
Φίλος και συνοδοιπόρος σας

https://www.facebook.com/totalfitness.christos
http://totalfitness-christos.blogspot.com/