Ζούμε σε μια εποχή όπου σχεδόν όλοι μας γυρνάμε τριγύρω με μια κάμερα ή μια φωτογραφική μηχανή, ακόμη κι αν μιλάμε για smartphones.
Βγάζουμε φωτογραφίες και παίρνουμε βίντεο μανιωδώς για να τα μοιραστούμε με τους εικονικούς μας φίλους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Και δεν μιλάμε για ένα εξαιρετικό αξιοθέατο ή μια φυσική ομορφιά που κόβει την ανάσα.
Δεν μιλάμε για να ανεβάσουμε 2-3 φωτογραφίες την εβδομάδα.
Αλλά μιλάμε για να ανεβάσουμε σπιτικά ψωμιά και φαγητά που τα ψήσαμε με τα χεράκια μας τηγανητά καλαμαράκια, μύδια σαγανάκι και ουζάκια - που απαγορεύεται στην παρέα να τα αγγίξει αν δεν φωτογραφηθούν πρώτα.
Ακόμη δε χειρότερα, τον κώλο μας ή το ρωμαλέο μας στήθος που καλό είναι να τα δει όλη η διαδικτυακή κοινότητα.
Mιλάμε για συχνότητες κάθε 2-3 ώρες.
Πείτε μου πόσες φορές έχετε δει ανθρώπους να απαθανατίζουν σαν μανιακοί ένα γεγονός ή κάποιες στιγμές χωρίς να τις απολαμβάνουν, δίχως να τις ευχαριστιούνται;
Ζούμε σε μια εποχή που περισσότερο ενδιαφερόμαστε για να αιχμαλωτίζουμε στιγμές και να τις μοιραζόμαστε στο Instagram κλπ. παρά για να τις βιώνουμε εγγράφοντάς τες στο μυαλό μας.
Αλλά τι είναι ζωή από τα δύο;
To πρώτο ή το δεύτερο;
Δεν συγκρίνεται η αισθητηριακή εμπειρία της στιγμής με τη με κάθε μέσο αποτύπωσή της.
Αυτό είναι που το λέμε ζωή!
Αλλά ο κόσμος προτιμάει να αποτυπώνει από το να ζει.
Να παίρνει φωτογραφίες από το να βιώνει εμπειρίες στον μέγιστο βαθμό.
Μάθετε να ζείτε τις στιγμές, να τις καταβροχθίζετε, να μεθάτε από αυτές!
Με τα μέσα που διαθέτουμε σήμερα μπορούμε να συλλαμβάνουμε πολλές στιγμές αλλά όχι να τις αποταμιεύουμε για μελλοντική χρήση.
Περνώντας αυτές οι στιγμές, έχουν χαθεί οριστικά, έχει χαθεί η ευκαιρία να τις βιώσουμε και να κάνουμε λίγο πιο πλούσια τη ζωή μας.
Να είστε υγιείς, αισιόδοξοι και πάντα με ένα χαμόγελο!
Χρήστος Στρογγύλης
Φίλος και συνοδοιπόρος σας
Ποιο σωστός δε γίνεται.
ReplyDelete