Εσείς τι θα διαλέγατε;
H επιλογή αυτή είναι που ξεχωρίζει τους μπροστάρηδες από τις μάζες!
Τα πάντα ρει.
Είναι ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να περιχαρακωθούμε σε έναν ασφαλή κόσμο βολέματος που μας εξασφαλίζει ηρεμία,ισορροπία και ανοσία σε ότι συμβαίνει έξω από τα ιδεατά τείχη του.
Τα τείχη είναι φενάκη!
Στη ζωή ή προχωράς μπροστά ή φθίνεις.
Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες για να μην πω εικονικές.
Γιατί επιλέγω τον πόνο ( σωματικό ή συναισθηματικό);
- Γιατί ο πόνος είναι προσωρινός ενώ οι τύψεις αιώνιες!
- Και γιατί ο πόνος σε όρους ψυχικού κόστους είναι τσιμπήματα στα πλευρά ενώ οι τύψεις σου αφαιρούν ολόκληρα μέλη.
- Και το κυριότερο : όταν οραματίζομαι τον εαυτό μου μετά από χρόνια, δεν μπορώ να αντέξω την ιδέα ότι δεν τόλμησα.
Είμαστε φτιαγμένοι για πολύ μεγαλύτερα πράγματα σε σχέση με αυτά με τα οποία συμβιβαζόμαστε.
Ας όψεται όμως η επίπλαστη και φευγαλέα άνεση και ο φόβος του πόνου που τον έχουμε γιγαντώσει.
Ο πόνος συνηθίζεται, ιδιαίτερα όταν οι καρποί είναι γλυκοί και γρήγορα υποχωρεί αφήνοντας τη θέση του στο υπέροχο αίσθημα ευφορίας που φέρνουν τα απτά πλεονεκτήματα της αλλαγής.
Αύριο το 2ο μέρος
Να είστε υγιείς,αισιόδοξοι και πάντα με ένα χαμόγελο!
Χρήστος Στρογγύλης
Φίλος και συνοδοιπόρος σας
YΠΕΡΟΧΟ άρθρο, Χρήστο!
ReplyDeleteΜat
ακριβως ετσι οπως τα λες ειναι.
ReplyDelete