Να με συμπαθάτε όσοι γυμνάζεστε σε διαδρόμους γυμναστηρίων αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψω αυτήν τη μορφή άσκησης και το γιατί προσπάθησα να το εξηγήσω εδώ:
ΑΕΡΟΒΙΑ ΑΣΚΗΣΗ: 6 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ
Να τρέχεις και να βρίσκεσαι συνέχεια στο ίδιο σημείο! Πληκτικό ρε αδέλφια!
Άλλο πράγμα να τρέχεις στο δάσος!
Να μην ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η επόμενη στροφή!
Να αφήνεις το μάτι σου να πλανιέται σε εικόνες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε ομορφιά!
Τέλος πάντων! Το θέμα μου δεν είναι αυτό. Είναι το σύνδρομο του διαδρόμου.
Είναι δηλαδή εκείνη η κατάσταση που παρ' όλο το μόχθο σου δεν μπορείς να ξεφύγεις από το ίδιο σημείο. Είσαι καταδικασμένος να ανακυκλώνεσαι συνέχεια.
Γιατί;
Γιατί δεν έχεις συγκεκριμένους στόχους. Οι στόχοι είναι που δίνουν την κατεύθυνση αλλιώς χάνεσαι μέσα στην έρημο και μοιραία κάπου θ' αφήσεις το κουφάρι σου βορά στα όρνια της αβεβαιότητας.
Οι στόχοι λοιπόν σου δείχνουν τον προορισμό και η εμπειρία σου τον καλύτερο δρόμο για να τον προσεγγίσεις μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Χωρίς στόχους θα τρέχεις και θα βρίσκεσαι διαρκώς στο ίδιο σημείο.
Σαν να τρέχεις σε διάδρομο.....
Να είστε υγιείς,αισιόδοξοι και πάντα με ένα χαμόγελο!
Χρήστος Στρογγύλης
Φίλος και συνοδοιπόρος σας
χρηστο καλημερα,
ReplyDeleteερωτηση πανω στο αεροβιο.. σε εστω δάσος..(Φιλοπαππου για μενα Αθηνα) τωρα με την αιθαλομίχλη μπας και ειναι χειροτερο να τρέχεις εξω?με την εννοια οτι ανοιγουν τα πνευμονια και ταυτοχρονα ειναι σαν να καπνιζεις(μικροσωματιδια).μπας κ τελικα έχει νοημα ο διαδρομος after all?
Προφανώς! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι η κατάσταση τώρα φίλε!
ReplyDelete